โทรทัศน์ความละเอียดสูง (High-definition television หรือ HDTV)

เป็นการถ่ายทอดสัญญาณโทรทัศน์ที่มีความละเอียดของภาพมากกว่าสัญญาณโทรทัศน์แบบดั้งเดิม 

(NTSC, SÉCAM, PAL) สัญญาณจะถูกแพร่ภาพในระบบโทรทัศน์ระบบดิจิทัล การถ่ายทอดสัญญาณ

ภาพ HD เกิดขึ้นครั้งแรกของโลกในช่วงปี ค.ศ.1980 [1] สถานีโทรทัศน์ที่ออกอากาศระบบ HD แห่ง

แรกของโลกคือสถานีโทรทัศน์ NBC[2] ของสหรัฐอเมริกา จากนั้นเริ่มแพร่หลายไปที่ยุโรปในเวลาไม่

นาน และถ้านับโดยภาพรวมจากประเทศที่พัฒนาแล้วการออกอากาศโทรทัศน์ความละเอียดสูงได้กลาย

เป็นเรื่องปกติสำหรับประเทศนั้นๆ โดยนับตั้งแต่ปี ค.ศ. 2008 มีการประมาณการกันว่า 90 เปอร์เซ็นต์

ของประเทศที่พัฒนาแล้วออกอากาศโทรทัศน์ในระบบนี้ทั้งหมดและปัจจุบันนับตั้งแต่ปี พ.ศ. 2550 

เป็นต้นมามีข้อบังคับอยู่ว่าโทรทัศน์ที่ถูกผลิตหลังจากนี้เป็นต้นไปจะต้องมีตัวรับสัญญาณแบบ HDTV 

อยู่ในตัวด้วยโดยอาจจะต้องต่ออุปกรณ์เสริมบ้างเล็กน้อยและสัดส่วนเป็น 16:9 ทั้งหมด

สัญญาณที่ใช้กับ HDTV ต้องมีคุณสมบัติดังนี้

• จำนวนเส้นในการแสดงผล

• Progressive scan หรือ Interlace 

• จำนวน frame หรือ field ต่อวินาที ตัวอย่างเช่น 1080i50 หรือ 1080p60 เป็นต้น

ขณะนี้ประเทศในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีการกระจายสัญญาณภาพและเสียงในระบบ HDTV 

อย่างเป็นทางการแล้ว ได้แก่ประเทศไทย มาเลเซีย สิงคโปร์ ลาว ฟิลิปปินส์ เวียดนาม ความละเอียด

ของ HDTV สามารถให้ความละเอียด ได้ 1920x1080 พิกเซล หรือเรียกว่า Full HD ซึ่งรองรับความ

ละเอียดได้เต็มระบบของสัญญาณภาพสุงสุด ในระบบการออกอากาศของสัญญาณทีวีความละเอียดสูง 

(High-Definition Broadcasts) ความละเอียดของ HDTV ปัจจุบัน สูงถึง 3840 x 2160 พิกเซล หรือ

เรียกว่า Quad HDTV ส่วนใหญ่ไม่ใช้สำหรับรับสัญญาณโทรทัศน์ แต่ใช้สำหรับภาพที่มีความละเอียด

สูง